Ν. Λυγερός
Η σκακιέρα δεν ήταν πια άδεια. Τα κομμάτια και τα πιόνια είχαν μπει στη θέση τους. Όλο το τραίνο πια είχε μπει σε μια άλλη διαδικασία αφού οι επιβάτες του είχαν αποφασίσει και είχαν επιλέξει την πορεία της ζωής τους. Δεν υπήρχε πια μόνο ο πόνος του διωγμού. Είχε γεννηθεί ο πόθος της επιστροφής. Και πάνω στην σκακιέρα ακόμα και τα πιόνια είχαν δημιουργήσει ένα ενιαίο μέτωπο που θα έπαιζε έναν αποφασιστικό ρόλο για το μέλλον της πατρίδας. Ο ορισμός της Θράκης είχε ξαναβρεί την αρχική του έννοια. Κι έτσι μ' αυτόν τον τρόπο το παλαιό δεν θα ήταν πια μόνο το προηγούμενο του νέου αλλά και το επόμενο. Είχαν καρφωθεί τα πάτρια εδάφη στο πνεύμα όλων των ανθρώπων του τραίνου. Κι όλη η ομάδα πετούσε πια μέσω της πτητικής μηχανής της σκέψης της Ανθρωπότητας. Γι' αυτό το λόγο δεν ακολουθούσαν πια τις γραμμές του σιδηρόδρομου, αλλά τις γεωδαισιακές του σιδηροχρόνου για να γίνει η υπέρβαση.
Το τραίνο της υπηρεσίας
Ν. Λυγερός
Η υπηρεσία του τραίνου έδωσε το σήμα και το σφύριγμα ανακοίνωσε ότι κανείς πια δεν κατεβαίνει από το βαγόνι της ιστορίας, διότι ο προορισμός ήταν πια το μέλλον. Αυτό που ζούσαν οι επιβάτες ήταν εξωπραγματικό διότι το τραίνο της υπηρεσίας ακολουθούσε πλέον τη σκέψη τους και δεν ήταν μόνο μια ανώνυμη μηχανή. Η αλλαγή φάσης είχε όντως γίνει. Και στην ουσία ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα, πριν την υλοποίηση του νέου οράματος. Μετά από αυτό έπρεπε να τροφοδοτήσουν το όραμα επί του πρακτέου. Εκείνη τη στιγμή οι δύο αδελφές ήρθαν να δουν τον Δάσκαλο δίπλα στον οποίο δεν ήταν μόνο ο μαθητής και η μαθήτρια αλλά κι η Κυρία με το παράξενο καπέλο.
- Ήρθαμε να σας επιστρέψουμε το κόσμημα.
- Δεν ήξερα ότι το κρατήσατε, απάντησε η Κυρία.
- Δεν το ανοίξαμε καν παρόλο που καταλάβαμε ότι μοιάζει με τα δικά μας.
