Οι άνθρωποι του λαού δεν έχουν ανάγκη να λένε συνεχώς ότι είναι του λαού, γιατί απλώς του ανήκουν εκ φύσης κι εξ αρχής. Ενώ οι άλλοι προσποιούνται ότι είναι του λαού, γιατί βλέπουν τους ψηφοφόρους και θέλουν τον σταυρό τους, παρόλο που δεν πιστεύουν σε τίποτα και θεωρούν ότι η ιστορία πέθανε. Το πρόβλημά τους είναι ότι οι απροσάρμοστοι με τα τρακτέρ τους έρχονται να διαψεύσουν την ψευδαίσθηση που θέλει να προκαλέσει ο λαϊκισμός με την πειθώ του. Διότι ο λαϊκισμός δεν είναι στοιχείο του λαού. Βέβαια λειτουργεί όσο δεν υπάρχουν πραγματικά προβλήματα και μιλούμε μόνο για την εικονική πραγματικότητα του κομματισμού. Το να είσαι του λαού δεν είναι μία ιδιότητα αλλά η οντότητά σου. Δεν υπάρχει πρόβλημα προσποίησης και δεν έχεις ανάγκη να παίξεις το ρόλο σου, απλώς ζεις κι είσαι, δεν υπάρχει τίποτα το πρόσθετο ή το τεχνικό. Και η διαφορά κάνει τη διαφορά. Οι αγρότες δεν είναι υποχρεωμένοι να μιλούν για τον πρωτογενή τομέα, για να πείσουν τους άλλους ότι ενδιαφέρονται όντως. Η ίδια η ζωή τους είναι μία απόδειξη των λεγόμενών τους. Με αυτήν την έννοια οι άνθρωποι της γης είναι της πατρίδας μας δίχως καμία εξαίρεση. Αν η κυβέρνηση ήθελε πραγματικά να βοηθήσει τους αγρότες, εδώ και καιρό θα είχε προωθήσει πολύ πιο δυναμικά το θέμα του ζεόλιθου και ειδικά του ελληνικού, αφού ξέρουμε πόσο ωφέλιμος είναι για την ποιότητα των προϊόντων, για την εξοικονόμηση νερού, για την αποφυγή βαρέων φυτοφαρμάκων, για την φυσική αποτοξίνωση, για την αύξηση παραγωγικότητας...
Η συνέχεια εδώ: http://lygeros.org/articles?n=23416&l=gr
