Με τον ελληνικό ζεόλιθο αποκαλύπτονται όλο και περισσότερα θέματα που ανήκουν στο παράλογο. Πριν χρόνια παλεύαμε για να γίνει για πρώτη φορά εξόρυξη στην Ελλάδα, και ειδικά στη Θράκη, για ν’ αναπτυχθεί η περιοχή μ’ ένα στοιχείο που έχει εθνική εμβέλεια. Για χρόνια η ελληνική γραφειοκρατία καθυστέρησε αυτήν την εξέλιξη με αποτέλεσμα να μην πιστεύουν πια οι κάτοικοι της περιοχής ότι κάποτε θα γίνει κάτι. Τελικά ζήσαμε μια αλλαγή φάσης με άλλες περιοχές, διαφορετικές από την αρχική, αλλά πάντα κοντά στα Πετρωτά. Αυτές οι νέες άδειες έρευνας λειτούργησαν καταλυτικά και ενισχύθηκαν από τον γενικό αγώνα της ανάδειξης του ελληνικού ζεόλιθου. Ήταν ήδη μια διορθωτική κίνηση όλων των προβλημάτων που ξεπεράστηκαν για την απορρόφηση της καθυστέρησης σε σχέση με τα άλλα κράτη των Βαλκανίων, που είχαν ήδη αρχίσει την εξόρυξη του δικού τους ζεόλιθου. Έτσι όλη η Θράκη κατάλαβε ότι το όραμα της άρχισε να υλοποιείται και δεν ήταν πια μια ψευδαίσθηση. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν τα πάθη του τοπικισμού που δεν μπορεί να συντονιστεί με την εξωστρέφεια του Ελληνισμού. Βλέπουμε τώρα και πάλι διάφορες παρεμβάσεις από ιδιώτες και φορείς, οι οποίοι για το δικό τους όφελος προσπαθούν να εμποδίσουν την όλη προσπάθεια, διότι αδιαφορούν για την ανάπτυξη της Θράκης, της Μακεδονίας και όλης της Ελλάδας. Τα επιχειρήματα που παρουσιάζουν όχι μόνο είναι χαρακτηριστικά του τοπικισμού, αλλά ταυτόχρονα και της ανευθυνότητας. Επί της ουσίας δεν πειράζει και δεν αλλάζει απολύτως τίποτα στην όλη υπόθεση, απλώς είναι κρίμα να υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις στη Θράκη μας...
Η συνέχεια εδώ: http://lygeros.org/articles.php?n=25608&l=gr
