Του Νίκου Λυγερού
Όταν μερικοί από εμάς αναρωτιούνται αν μπορούν ν’ αλλάξουν την πραγματικότητα μέσω της καινοτομίας, τώρα έχουν χειροπιαστό παράδειγμα με τον Γιώργο Γεωργιάδη και την εταιρεία του ΟΛΥΜΠΟΣ Α.Ε. Διότι οι δυο τους όχι μόνο εμπιστεύτηκαν ένα όραμα για την Ελλάδα του μέλλοντος, αλλά ταυτόχρονα πήραν και το ρίσκο της ανακάλυψης σε πρακτικό επίπεδο. Κι εδώ φαίνεται η διαφορά. Άλλο πιστεύω κι άλλο είμαι πιστός στο όραμα του ζεόλιθου. Η επιλογή της περιοχής του Κόκκαλου δίπλα στα Πετρωτά έγινε δίχως τις παραδοσιακές γεωλογικές ενδείξεις που απλοποιούν την έρευνα. Έτσι, από την αρχή υπήρχε η δυνατότητα αποτυχίας κι όμως με την επιμονή και την τεχνογνωσία του Γιώργου Γεωργιάδη έγινε το κατόρθωμα και τώρα μιλούμε για την πραγματικότητα του ελληνικού ζεόλιθου. Τα πρώτα αποτελέσματα θα διασταυρωθούν και θα πιστοποιηθούν, για να μπορέσουμε να μιλήσουμε επιστημονικά για την ποιότητα του προϊόντος. Πιο συγκεκριμένα θα έχουμε στοιχεία από μετρήσεις XRD, XRF και ICP-MS. Με αυτόν τον τρόπο θα ξέρουμε ποσοτικά και ποιοτικά ποια είναι τα μέρη του κοιτάσματος που κάνουν τη διαφορά και επιτρέπουν στην Ελλάδα να αξιοποιήσει την προστιθέμενη αξία του προϊόντος. Θα έχουμε, επίσης, και την δυνατότητα να εφαρμοστεί ο ελληνικός ζεόλιθος στη γεωργία και την κτηνοτροφία, για να προωθηθεί ως προϊόν εδαφοβελτιωτικό, αλλά και φυσικής αποτοξίνωσης. Έτσι, βλέπουμε τα πρώτα βήματα του ελληνικού ζεόλιθου, που οι περισσότεροι δεν μπορούσαν καν να φανταστούν. Έχουμε, λοιπόν, ένα παράδειγμα έρευνας και ανάπτυξης για την Ελλάδα που μπορεί να βασιστεί σε ανθρώπους που λειτουργούν καινοτομικά, γιατί θέλουν να γράψουν μια ιστορία που σέβεται τους ανθρώπους και το περιβάλλον.
